Το ενδιάμεσο θα κρατούσε για ώρες και αποτελούσε μια μετέωρη στάση.
Ήταν η κατάλληλη στιγμή για την υπενθύμιση των γεγονότων
που είχαν ακόμα επιπτώσεις λόγω βαρβαρότητας.
Αυτοί που είχαν τολμήσει να ονομάσουν πολιτιστική επανάσταση
ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, ήταν απλώς βάρβαροι
και οι άλλοι που είχαν αποδεχθεί αυτή την έκφραση
δεν είχαν ιδέα για τη φρίκη που είχαν ζήσει τα θύματα
κι ούτε έβλεπαν την ουρά αυτής της καταστροφής
αφού ακόμα και τώρα η επίσημη ιστορία
αυτού του καθεστώτος αργούσε ν’ αλλάξει
και οι αρμόδιοι προσπαθούσαν μέσω της κατάκτησης του διαστήματος
να δώσουν μια άλλη διάσταση στο όλο θέμα
και ταυτόχρονα να σβήσουν τα στοιχεία τα πιο ενοχλητικά.
Δεν είχαν φτάσει ακόμα στο επίπεδο της Γερμανίας
σε αυτόν τον τομέα και μάλιστα απείχαν τρομερά
από αυτόν τον ανθρώπινο στόχο.
Όμως οι Χαμαιλέοντες δεν είχαν ξεχάσει αυτά τα γεγονότα
κι είχαν όλοι τους μέσα στο μυαλό τους
τις βάρβαρες εικόνες εκείνης της εποχής.
Έβλεπαν ακόμα με τα μάτια του παρελθόντος
αυτούς τους αθώους που είχαν λερωθεί με μαύρα μελάνια
κι ήταν αναγκασμένοι να κρατούν πινακίδες
από το λαιμό, οι οποίες τους κατηγορούσαν.
Κι επειδή αυτός ο επεκτατισμός δεν είχε σταματήσει ούτε στιγμή
παντού υπήρχαν άτομα να υπερασπισθούν
αυτή τη βάρβαρη συμπεριφορά
κατά της Ανθρωπότητας.
Σκέφτηκε ότι θα χρειαζόταν πολύς δρόμος και κόπος
για να καταφέρουμε να ενσωματώσουμε αυτά τα εγκλήματα
με επίσημο τρόπο
στα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας.
Διότι έπρεπε να εμπλουτιστεί η έννοια της
και με αυτά τα δεδομένα
αφού οι ορισμοί του 1948 δεν επαρκούσαν για να τα καλύψουν.