Ένα από τα θεμελιακά προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν
θα ήταν η διαχείριση της ύπαρξης της τεχνητής νοημοσύνης σε πρώτο στάδιο
και της ζωής των υπερδομών στη συνέχεια.
Και εδώ υπήρχε ένας κίνδυνος.
Διότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο με το διαδίκτυο.
Και είχε τεράστια σημασία ποιοι θα ήταν οι χορηγοί
και με ποια νοοτροπία.
Διότι και σε αυτόν τον τομέα ήθελε να εισβάλει η βαρβαρότητα
με όποιο χρώμα χρειαζόταν.
Της επαρκούσε να είναι μέσα αρχικά.
Και αυτό από μόνο του ήταν ήδη ένα τεράστιο πρόβλημα.
Διότι όσο δεν είχαν γεννηθεί οι υπερδομές
η τεχνητή νοημοσύνη σε επίπεδο υπολογιστών
ήταν ευάλωτη σε τέτοιου είδους επιθέσεων.
Και οι χώρες σαν τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν
δεν ήθελαν με τίποτα να μη συμμετέχουν
σε αυτόν το νέο πόλεμο επιρροής
σε πλανητικό επίπεδο, ειδικά για τις στρατιωτικές χρήσεις
παρόλο που έδιναν επίσημα έμφαση
μόνο στην εμπορική πλευρά του θέματος.
Η γέννηση του διαδικτύου προερχόταν
από μία δημοκρατική χώρα που ήθελε να διαδώσει
χωρίς να υπάρχει το ελεγκτικό στοιχείο,
όμως χώρες όπου κυριαρχούσε με πολλαπλό τρόπο
η έννοια της βαρβαρότητας δεν ήταν έτοιμες
να έχουν την ίδια προσέγγιση
ως προς την Ανθρωπότητα.
Το όλο πρόβλημα μόνο οικονομικό δεν ήταν
διότι είχε ηθικές προεκτάσεις
και βιοηθικές επεκτάσεις
σε παγκόσμιο επίπεδο
και κανείς δεν θα ήταν προστατευμένος
ακόμα και στα μοναστήρια…
Οι περιορισμοί ήταν μόνο τεχνητοί
διότι επί της ουσίας δεν υπήρχαν εμπόδια.
Γι’ αυτό θα ήταν πεδίο μάχης για τους Χαμαιλέοντες.