Η επόμενη πτήση για την Ελλάδα έγινε με αναβάθμιση χωρίς αίτημα.
Δεν ήταν το μόνο παράξενο αυτής της πολλαπλότητας του έργου.
Ήταν και αυτό μια μορφή αναγνώρισης δίχως γνώσεις
για το βάθος της ιστορίας ενώ αυτό ξεχείλιζε
με χαμαιλεοντικό τρόπο.
Όλοι ήταν σε ετοιμότητα πια αφού ήξεραν
ότι η διαδικασία που είχε προβλέψει η κόκκινη βαρβαρότητα,
τουλάχιστον από τη μια πλευρά θα τελείωνε λόγω επίσημης διαφθοράς.
Έτσι όλα τα θεσμικά εργαλεία ήταν έτοιμα να ενεργοποιηθούν
και μάλιστα να αντικρούσουν κάθε περίεργη προσπάθεια.
Δεν είχε σημασία μόνο το θέμα της ψήφου εμπιστοσύνης
λόγω δεδηλωμένης, αλλά και αυτό της ψήφου ανοχής.
Υπήρχαν βέβαια προαπαιτούμενα λόγω Συντάγματος
κι έπρεπε η εξουσία να έχει εκατόν είκοσι πιόνια
και να αποτελούν την πλειοψηφία των παρόντων.
Δηλαδή με άλλα λόγια δεν έπρεπε να βρίσκονται
περισσότερα από 239 και μάλιστα να απουσιάζουν επίσημα εξήντα
που να το έχουν δηλώσει εκ των προτέρων
ότι δεν θα συμμετέχουν στην ψηφοφορία.
Δεν ήμασταν πλέον στο πλαίσιο της θεωρίας παιγνίων
κι είχε ενεργοποιηθεί η θεωρία ισχύος
αφού υπήρχαν και παράλογοι παίκτες
που δεν ακολουθούσαν πια κάποια λογική με συνέπεια.
Οι μεν ήθελαν να κάνουν τα πάντα για να περάσουν
το απαράδεκτο κείμενο
και οι δε ήθελαν να αποδείξουν ότι είχαν κάνει τα πάντα για το αντίθετο.
Όσον αφορά στο χαμαιλεοντικό βλέμμα
εξέταζε υπερδομικά όλα τα στοιχεία του προβλήματος
όλα τα συστατικά έμπαιναν σιγά σιγά στη θέση τους,
για να δοθεί ένας μεγάλος αγώνας
χωρίς δυνατότητα επανάληψης.
Μέσα στη νύχτα δεν υπήρχε πια κανένα φως.
Σκέφτηκε λοιπόν
ότι ήταν η κατάλληλη ώρα
ν’ ανάψουν οι ήλιοι. Κι έτσι έγινε το νοητικό σοκ.