Με τα ίδια του τα φώτα το αεροσκάφος συνέχισε την πορεία του
γα να αγκαλιάσει για την επιστροφή την περιοχή του κλειδωμένου στόχου.
Έτσι πέρασε από πάνω από το λευκό
του πιο ψηλού χωριού της πατρίδας που πονούσε,
για να ετοιμάσει τον επόμενο κύκλο της πολυκυλικότητας.
Η ανάγκη είχε εκδηλωθεί με τον πιο ξεκάθαρο και τρανταχτό τρόπο
ένα χρόνο μετά το πρώτο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της αντίστασης.
Η εξουσία έβλεπε πια από κοντά το τέλος της
και βιαζόταν να πετύχει το απαράδεκτο
πριν δεχτεί την απόρριψη του λαού.
Η βιασύνη της ήταν βέβαια απλοϊκή,
εξάλλου αυτό ήταν το ύφος της από την αρχή αφού είχε υπολογίσει
ότι θα περνούσε τα πάντα με μεγάλη σιγουριά και ευκολία.
Άλλωστε ακολουθούσε όλα όσα είχε μάθει από τις τεχνικές
της προπαγάνδας της κόκκινης βαρβαρότητας,
η οποία προσπάθησε να καθυστερήσει και να αφοπλίσει
με κάθε τρόπο και το θέμα της αυτοκεφαλίας.
Μόνο που σιγά σιγά, η ίδια η Εκκλησία έμπαινε στον αγώνα
για να ενισχύσει έμπρακτα την αντίσταση του λαού,
ακόμα και τα μοναστήρια έπαιρναν επίσημες αποφάσεις
γιατί έβλεπαν ότι κάθε βοήθεια ήταν πολύτιμη
για τη νίκη του φωτός.
Έτσι η εξουσία έβλεπε να χάνονται οι συμμαχίες
που θεωρούσε δεδομένες.
και ακόμα και οι τελευταίες επίσημες αποφάσεις της
έπαιρναν την απάντηση της απόρριψης της εφαρμογής.
Τότε άρχισαν μερικά πιόνια να ανησυχούν για το μέλλον τους
που δεν ήταν πια τόσο σίγουρο
όσο έλεγε πρωτύτερα η επίσημη προπαγάνδα.
Σε βαθμό που ακόμα και για το θέμα της ψηφοφορίας
δεν ήταν πια σίγουροι για την απόφαση
που είχαν πάρει όταν ακολουθούσαν κατά γράμμα
τις οδηγίες και τις διαταγές του σκληρού πυρήνα.
Έτσι άρχισε να τρέμει η ίδια η βαρβαρότητα.