Όσο η κυβέρνηση είχε μαζί της τη συγκυβέρνηση λειτουργούσε ως κυβέρνηση της καθυστέρησης σε όλους του τομείς, για να μην εκτεθεί αφού καμιά από τις υποσχέσεις της ειδικά στα θέματα της ενέργειας δεν μπορούσε να υλοποιηθεί λόγω οικονομίας. Έτσι έκανε ό,τι μπορούσε για να μην φανεί ότι έκανε το αντίθετο από αυτά που έλεγε κερδίζοντας χρόνο μέσω της απραξίας. Γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν εκκρεμότητες με τον λιγνίτη, τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ, τη ΔΕΠΑ, τη Λάρκο, τον ΑΔΜΗΕ και το Euroasia Interconnector και βέβαια με τους υδρογονάνθρακες. Τώρα όμως που έφυγε η συγκυβέρνηση, για αυτά τα θέματα η κυβέρνηση θα έχει την αποκλειστική ευθύνη των στρατηγικών λαθών της. Έτσι έχει πλέον μεταμορφωθεί σε καθυστερημένη κυβέρνηση, διότι ήδη βλέπει το πολιτικό κόστος των θέσεών της για το Προσύμφωνο των Πρεσπών και την πολιτική ήττα που θα ακολουθήσει σε όλες τις φετινές εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν μπορεί λοιπόν να προχωρήσει σε όλα αυτά τα ενεργειακά θέματα χωρίς να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την ψαλίδα που υπάρχει μεταξύ της και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βρισκόμαστε λοιπόν στην κατάσταση όπου μια κυβέρνηση χωρίς πλειοψηφία, που προσπαθεί να πληγώσει τον Ελληνισμό μέσω του Σκοπιανού λόγω ιδεολογίας, να κάνει ό,τι μπορεί ως καθυστερημένη να σωθεί μέσω δηλώσεων προπαγάνδας που δεν πείθουν πια κανένα. Όσοι λοιπόν πίστεψαν ότι αποτελούσε μια ελπίδα για τη χώρα κι είδαν με τα ίδια τους τα μάτια τι καταστροφές μπορεί να κάνει σε εθνικό επίπεδο ή τουλάχιστον να προσπαθήσει, πώς θα μπορούσαν να την εμπιστευτούν για τα ενεργειακά, ειδικά τώρα που περιμένουμε τι θα γίνει με τις θαλάσσιες περιοχές της Ελληνικής ΑΟΖ.