Μπορεί να επαναλαμβάνονται οι καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ουκρανία λόγω κατοχής και να θυμούνται οι παλαιότεροι τη βαρβαρότητα του Γολοντομόρ, όμως κανένας Ουκρανός νέος ή γέρος δεν είναι έτοιμος να παραδώσει το Έθνος του σ’ ένα αυταρχικό καθεστώς που θέλει να κατασπαράξει τους ανθρώπους που είναι αθώοι και να παραχαράξει την ιστορία. Μπορεί να μην υπάρχει ενεργή υποστήριξη από άλλους φορείς, οργανισμούς ή υπερδομές σε γεωπολιτικό επίπεδο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο αγώνας δεν συνεχίζεται, άλλωστε και το παράδειγμα της αυτοκεφαλίας αποδεικνύει την αξία της Xρονοστρατηγικής, που είναι ικανή να σκεφτεί την ιστορία με μονάδα τον αιώνα για να επιλύσει αποτελεσματικά και στρατηγικά προβλήματα του παρελθόντος και να απελευθερώσει τους σκλαβωμένους. Αν οι Ουκρανοί δεν υποχωρούν είναι επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Δεν έχουν να πάνε πουθενά αλλού και μόνο αυτή η γη των προγόνων τους είναι η πατρίδα τους. Έτσι όσο ισχυρός κι αν είναι ο εχθρός τους θα παραμείνουν στις θέσεις τους λόγω τιμής και αξιοπρέπειας, ακόμα κι αν μερικοί θα θυσιαστούν για το σύνολο έτσι ώστε ν’ αποτελέσουν παράδειγμα αντίστασης. Η Ουκρανία ανήκει στην Ευρώπη και με αυτήν την έννοια είναι χώρα ελευθερίας, που δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί ένα σύστημα που τη βλέπει μόνο ως έδαφος κατάκτησης όσο και αυτό να το θέλει, διότι η ελευθερία δεν φοβάται τη φυλακή και πάντα καταφέρνει την απόδρασή της ακόμα και φυλακισμένη. Έτσι η Ουκρανία αντέχει λόγω αξίας και ανάγκης.