Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, οι λαοί που έχουν υποστεί γενοκτονία, έχουν μέλλον. Διότι δεν είναι μόνο θύματα της γενοκτονίας αλλά και επιζώντες. Αυτοί οι λαοί μπορεί να έχουν στιγματιστεί από τη συστηματική καταστροφή, αλλά δεν έχουν πεθάνει. Και αυτό σημαίνει ότι έχουν δει τον θάνατο από κοντά, αλλά ότι δεν έχει έρθει η ώρα τους. Για τους γενοκτονημένους λαούς χάρη στον Lemkin υπάρχει πρώτα η καταδίκη των γενοκτόνων, υπάρχει όμως και η διαδικασία διόρθωσης που δεν σταματά στο επίπεδο της αναγνώρισης αφού συνεχίζει με την ποινικοποίηση της άρνησης, με την αποκατάσταση των περιουσιών αλλά και την επιστροφή εδαφών. Τίποτα δεν είναι χαμένο όσο παλεύεις για αυτό. Οι λαοί που έχουν υποστεί γενοκτονία δεν έχουν το δικαίωμα στη συνέχεια ν’ αυτοκτονήσουν με τα δικά τους λάθη, διότι ανήκουν στους αθώους της Ανθρωπότητας. Το καλύτερο που μπορεί να τους συμβεί είναι να γίνουν στην συνέχεια Δίκαιοι, για να προστατεύουν και τους άλλους λαούς από την βαρβαρότητα. Το 2019 η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου γίνεται πια αιωνόβια γενοκτονία, πράγμα που σημαίνει ότι τα κατάφερε ν’ αγγίξει την πρώτη μονάδα της Χρονοστρατηγικής, παρ’ όλο που οι γενοκτόνοι το είχαν σίγουρο ότι δεν θα υπάρχει κανένας για να συνεχίσει τον αγώνα αυτού του λαού. Κι όμως η αιωνόβια γενοκτονία αποδεικνύει ότι οι Αθώοι και οι Δίκαιοι ενός λαού μπορούν να νικήσουν με το φως τους την πιο βάρβαρη νύχτα.