Με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν πρέπει να σκεφτούμε επιτέλους μια εθνική πολυπαραγοντική στρατηγική που να ενσωματώνει ταυτόχρονα πολλά στοιχεία, τα οποία θα αποτελούν τα συστατικά ενός στρατηγικού μείγματος. Είναι φανερό ότι πρέπει να συνεχίσουμε το έργο των Συλλαλητηρίων που άλλαξαν δραστικά και δραματικά το πολιτικό σκηνικό. Πρέπει επίσης να υπάρχουν και ανοιχτές διαλέξεις, όπου ο κόσμος θα ενημερώνεται πραγματικά για τις επιπτώσεις των άρθρων του Προσυμφώνου των Πρεσπών αλλά και του Πρωτοκόλλου εισδοχής των Σκοπίων. Έτσι αυτές πρέπει να αγγίζουν πολύ κόσμο, γιατί πολλοί είναι αυτοί που δεν κατέχουν το αντικείμενο. Σε επίπεδο του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να γίνουν μόνο και μόνο επαφές, αλλά αληθινή ενημέρωση για την αληθινή κατάσταση της Ελλάδας αυτή την περίοδο με τον νέο Mακεδονικό αγώνα. Είναι σημαντικό να ασκηθεί πίεση πάνω στους βουλευτές που τόσα χρόνια ήταν κατά του ΝΑΤΟ, διότι τώρα πρέπει να τους ξεμπροστιάσουμε αφού είναι έτοιμοι να απορρίψουν τις θέσεις των ψηφοφόρων τους, για ν’ ακολουθήσουν τη νέα πολιτική γραμμή. Σε επίπεδο Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, είναι θεμελιακές οι σχέσεις που θα έχουμε με διάφορα κράτη και ειδικά με τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και ειδικά της Γαλλίας, αφού είναι η μοναδική χώρα αυτού του πλαισίου που ποτέ δεν αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία, πράγμα το οποίο μπλοκάρει οποιαδήποτε διαδικασία ψηφοφορίας στην ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η πολυπαραγοντική στρατηγική δεν βασίζεται μόνο σε αυτές τις κορυφές αλλά και στις δομές αυτού του γεωστρατηγικού γράφου. Και το όλο πρέπει να συμπληρωθεί και με τη δράση μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι ώστε να πάρει κι αυτή μια αντίθετη άποψη σε σχέση με το Σκοπιανό. Με όλα αυτά τα επίπεδα είναι εφικτό να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική στρατηγική για την Ελλάδα εντός Ευρώπης. Και βέβαια θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και τα ενεργειακά μας στη θαλάσσια περιοχή Ιόνιο, Δυτικά Κρήτης και Νότιο Δυτικά Κρήτης, για να μην είμαστε πια ένα εξαρτημένο κράτος και να είμαστε ικανοί να δώσουμε ακόμα και παράδειγμα προς μίμηση.