Η παρουσία του χιονιού ήταν έντονη πάνω στα βουνά.
Και κανείς δεν μπορούσε να ξεχάσει το κρύο πάνω στο κορμί του.
Ήμασταν όλοι στον αγώνα χωρίς ποτέ κανένας να έχει μείνει πίσω.
Και ο καθένας έπαιζε τον ρόλο του πάνω σε μια αόρατη σκακιέρα.
Διότι η βαρβαρότητα ήταν παντού και προσπαθούσε από όλες τις πλευρές
να πολιορκήσει τα βουνά μας γιατί ήξερε για την αξία τους.
Εμείς δεν ξέραμε πόσο σημαντικά ήταν επειδή τα βλέπαμε κάθε μέρα.
Όταν όμως αντιληφθήκαμε ότι ήθελε να τα αρπάξει αρχίσαμε την αντίσταση.
Έτσι έπεσε πάνω στο χιόνι εκείνο το κόκκινο αίμα του εχθρού
όταν προσπάθησε να κατακτήσει τα όρη.
Διότι δεν είχε δώσει σημασία στην ιεροσύνη τους.
Κι εμείς που ήμασταν τόσο μικροί μέσα σε αυτήν την απεραντοσύνη
ντυμένοι μόνο με τις παραδοσιακές μας φορεσιές πήγαμε στο μέτωπο
δίχως να φοβηθούμε τίποτα γιατί όλοι είχαμε μάθει το πρέπον
από την πιο μικρή ηλικία.
Η Μακεδονία έπρεπε να είναι ελεύθερη με κάθε κόστος
κι έτσι αποφασίσαμε να θυσιαστούμε σε αυτόν τον αγώνα
προς τιμήν των νεκρών για το μέλλον των αγέννητων.
Κανείς δεν μας είχε τάξει τίποτα.
Ο καθένας μας πάλευε για την ελευθερία.
Μετά μάθαμε πως θα μας αποκαλούσαν Μακεδονομάχους,
μετά τη νίκη μας,
μετά τη θυσία.
Αλλά εκείνη τη στιγμή το μόνο που είχε σημασία
ήταν η ελευθερία της πατρίδας
που δεν ήθελε άλλο να ζει στη βαρβαρότητα.
Έτσι όλοι μαζί όταν ήρθε ο ήρωας του αγώνα
τον ακολουθήσαμε έως το τέλος
γιατί μας έδειξε πώς πολεμούν οι Έλληνες
κατά της βαρβαρότητας.