Κανένας δεν μας είχε πει ότι ο αγώνας θα ήταν εύκολος.
Αντιθέτως όλοι έλεγαν ότι ήταν ανέφικτος.
Κι επέμεναν για να μας πείσουν να μην ξεσηκωθούμε.
Όμως η ανάγκη ήταν πιο ισχυρή
και κανείς δεν μπόρεσε να μας σταματήσει όταν ξεκινήσαμε.
Έτσι όλοι μαζί ακόμα και μόνοι στην αρχή
πήραμε τα όπλα κι αρματωθήκαμε,
γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Το χιόνι, ο βάλτος, τίποτα δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο
για τη συνέχεια του αγώνα.
Έτσι και η λίμνη δεν άντεξε την ορμή μας.
Διασχίσαμε τα πάντα για να φτάσουμε εγκαίρως.
Κι ήταν σαν να περπατούσαμε ανάμεσα στο λαό μας
κι έτσι νιώθαμε πάνω μας τα χέρια των ανθρώπων μας
που ήθελαν να μας δουν να μιλήσουμε ανοιχτά σε όλους τους αγωνιστές
για να μάθει ο καθένας ποιο είναι το μονοπάτι
που θα ακολουθούσαμε σε αυτήν την μακεδονική ανάβαση.
Κι έτσι έγινε το θαύμα της επανάστασης.
Ενώ κανείς δεν μας υπολόγιζε
ξεσηκώσαμε τους πάντες
γιατί ο καθένας έχει μέσα του την πατρίδα
ακόμα κι αν δεν ήξερε πώς να το δείξει.
Όμως όταν αντικρίσαμε τους εχθρούς της ελευθερίας
καταλάβαμε όλοι ότι είχε έρθει η ώρα
του μεγάλου αγώνα
κι ότι τίποτα δεν θα ήταν όπως πριν
γιατί θα αλλάζαμε την πορεία του μέλλοντος
πολυκυκλικά και χάρη στη βαθύτητα,
θα ξεχειλίζαμε από την λίμνη
για να φανεί το φως του ήλιου της δικαιοσύνης.