Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει.
Νόμιζαν ότι η ιστορία ήταν απλώς ένα από τα μαθήματά του.
Αλλά σιγά σιγά κατάλαβαν ότι μερικά κομμάτια της
θα ήταν απαγορευμένα αν δεν αντιστεκόταν.
Έτσι άρχισαν να μαζεύουν υλικό από το παρελθόν
για ν’αντιμετωπίσουν το παρόν
για ν’ αναστηθεί το μέλλον.
Ήθελαν να φωνάξουν δυνατά τη χαρά της αλλά κρατήθηκαν
διότι κατάλαβαν ότι έπρεπε να παραμείνουν στη σκιά
για να παλέψουν για το φως.
Είχαν μάθει για τη λογοκρισία της εξουσίας
και κάθε κίνησή τους θα έπρεπε να είναι προσεκτική.
Δεν ήθελαν να κατηγορηθούν οι άλλοι Αθώοι.
Μόνο τώρα μάθαιναν τι σήμαινε να είναι κάποιος Δίκαιος.
Ποτέ δεν έπρεπε να ξεχάσουν
ότι ο πρώτος τους ρόλος ήταν η προστασία των Αθώων,
κι όχι η αντιμετώπιση της βαρβαρότητας.
Όμως η απαγόρευση της ιστορίας της Μακεδονίας
τους είχε δώσει ένα καινούργιο κίνητρο
για να μάθουν για τις ηρωικές πράξεις
των Μακεδονομάχων.
Αφού τώρα ζούσαν μια άλλη βαρβαρότητα
έπρεπε να μάθουν πως ο Ελληνισμός
είχε καταφέρει να ξεπεράσει την τουρκική βαρβαρότητα
και πως είχε απελευθερώσει τη Μακεδονία
ενώ φαινόταν ανέφικτο εκείνη την εποχή.
Με αυτόν τον τρόπο ανακάλυψαν
κρυφά στοιχεία του παρελθόντος
που εξηγούσαν το μέλλον
δηλαδή το παρόν τους.