Οι βιβλικές γλώσσες είναι τρεις με την εξής χρονολογική σειρά: τα Εβραϊκά, τα Αραμαϊκά που είναι η γλώσσα του Χριστού και τα Ελληνικά. Όταν εξετάζουμε αποκλειστικά την Καινή Διαθήκη τότε τα Ελληνικά είναι ακόμα πιο σημαντικά και βέβαια ως μέσον ταιριάζουν με τους νέους πιστούς που δεν είναι Εβραίοι. Έτσι οι Επιστολές του Απόστολου Παύλου και ειδικά η Πρώτη Επιστολή προς Θεσσαλονικείς, η οποία γράφτηκε και πριν τα 4 Ευαγγέλια, αποδεικνύει τη σημασία που έχουν τα Ελληνικά για ν’ αγγίξει ο Λόγος Του Χριστού και τους πιο απομακρυσμένους πιστούς. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα βιβλικά Ελληνικά έγιναν όλο και πιο σπουδαία αφού αποτελούσαν μαρτυρία του έργου Του μέσω των Αποστόλων. Υπήρξαν βέβαια πάμπολλες μεταφράσεις στη συνέχεια, αλλά όλοι οι ειδικοί επανέρχονται πάντα στο αρχικό κείμενο για να αποφύγουν τις παγίδες των Λατινικών από τα Ελληνικά. Μάλιστα στο Περίφημο Κολλέγιο της Γαλλίας, ο Φραγκίσκος ο πρώτος επέβαλλε να υπάρχει διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας για να είναι οι μελετητές πιο κοντά στο αρχικό κείμενο. Τα βιβλικά Ελληνικά έχουν βέβαια διαφορές με τα Αρχαία Ελληνικά και είναι πιο απλά από γλωσσολογική άποψη. Έτσι επιτρέπουν και μια πρόσβαση πιο εύκολη στη διαχρονική γλώσσα κι επειδή σχετίζονται άμεσα με τον Χριστιανισμό είναι επί της ουσίας μια κοινή τομή με τον Ελληνισμό.