Όσες αντιδράσεις και να είχε η Βουλγαρία για το θέμα της γλώσσας των Σκοπίων, είδαμε με την απόφασή της να υπογράψει το Πρωτόκολλο Εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ότι τελικά τα λόγια σε διπλωματικό επίπεδο δεν έχουν καμία αξία και μόνο τα κείμενα παραμένουν στην Ιστορία. Έτσι όσοι είχαν ποντάρει πάνω στην αντίσταση της Βουλγαρίας ενώ η ίδια μας η κυβέρνηση προωθούσε το όλο θέμα, αντιλήφθηκαν ότι δεν έχουν νόημα αυτές οι ζαριές διότι τα Βαλκάνια είναι μία γεωπολιτική σκακιέρα κι όχι βέβαια ένα ελληνικό τάβλι με πούλια. Οι χώρες εξετάζουν τα δικά τους συμφέροντα πρώτα και μετά το θέμα των συμμαχιών. Έτσι αποκαλύφθηκε ότι η Βουλγαρία δεν έχει σοβαρό θέμα επειδή μέσω διαβατηρίων που εκδίδει για τους Σκοπιανούς τους μετατρέπει όλο και περισσότερο σε Βούλγαρους. Και μάλιστα θεωρεί ότι κάνει και αποτελεσματική άμυνα ενάντια στην ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας μέσω της Μεγάλης Βουλγαρίας αφού η επίσημη Ελλάδα φαίνεται να έχει όχι μόνο παραιτηθεί από την περιοχή αλλά και να έχει αποφασίσει να ονομάσει με σκοπιανά ονόματα τις ελληνικές περιοχές και πόλεις των Σκοπίων μέσω του Άρθρου 8 του Προσυμφώνου των Πρεσπών.