Κανείς δεν πιστεύει ότι οι πολιτικοί είναι όλοι αθώοι και καθαροί, αλλά πώς να φανταστεί κάποιος πόσα βρώμικα παιχνίδια παίχτηκαν στη Βουλή των Ελλήνων για να περάσει το Προσύμφωνο των Πρεσπών. Όλοι μας γελούσαμε με τα τραγελαφικά που έγιναν στο κοινοβούλιο των Σκοπίων. Όμως δεν ξέραμε τι προετοιμαζόταν παρασκηνιακά μεταξύ της κυβέρνησης, της συγκυβέρνησης και του Ποταμιού. Βλέπαμε μερικές τριβές αλλά ήταν μόνο το επιφαινόμενο. Το ίδιο και για τα θεσμικά παιχνίδια της Βουλής για να χαθούν οι μικρές κοινοβουλευτικές ομάδες, έτσι ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια των αντιρρήσεων. Και αντιλαμβανόμαστε ότι το Ποτάμι που έπαιζε επίσημα τον ρόλο του ανοιχτού κόμματος, ήταν από την αρχή στον πυρήνα του προβλήματος και μάλιστα αυτό ήταν γνωστό από την πλευρά των Σκοπίων. Έτσι από τη στιγμή που η συγκυβέρνηση θα εγκατέλειπε την κυβέρνηση, το Ποτάμι ήταν έτοιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του και αυτές δεν είχαν καμιά σχέση με πατριωτισμό. Βέβαια ένα κόμμα που κάνει τη διαφορά μεταξύ πουλημένου, ξεπουλημένου και προδότη, έχει επιλογές για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά του για το θέμα της ψηφοφορίας του Προσυμφώνου των Πρεσπών. Αλλά τώρα θα πρέπει να πει και άλλα δημοσιογραφικά ψέμματα για να καλύψει την ανοχή του για την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Σε κάθε περίπτωση όμως το παιχνίδι τελείωσε για αυτό λόγω ηγεσίας.