Με την εκατονταετία της επετείου της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε μ’ έναν τρόπο πιο θεμελιακό και στρατηγικό επίπεδο το θέμα της διεθνοποίησης. Διότι δεν μιλούμε για μια απλή επέτειο όπως γινόταν κάθε χρόνο. Η γενοκτονία ως μνημοσύνη έχει κατακτήσει την πρώτη Χρονοστρατηγική μονάδα, δηλαδή τον αιώνα. Κατά συνέπεια είναι απαραίτητο να θεμελιωθούν όλα τα στοιχεία μέσω των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας και των Δίκαιων που επιτρέψαν σε μια τέτοια μονάδα να χτίσουν τη μνημοσύνη των θυμάτων και των επιζώντων. Πρέπει και οι ξένοι να μπορούν να μάθουν τι έγινε και πως αυτά τα δεδομένα αξιοποιήθηκαν για να επινοηθεί η έννοια της γενοκτονίας από τον Lemkin, που θα οδηγούσε στη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών το 1948. Τώρα υπάρχει νέο υλικό που δείχνει την ουσία της όλης προσέγγισης και τις επεκτάσεις για την αντιμετώπιση των αρνητών των γενοκτονιών και γενικότερα την ανάπτυξη της διαδικασίας διόρθωσης και της ενσωμάτωσης της στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.