422 - Το χελιδόνι της λαβωματιάς
Ν. Λυγερός
Όταν γεννήθηκα
ο χρόνος χύθηκε στο αίμα μου
κι άνοιξε η ζωή μου σαν πληγή.
Μα όταν φίλησα
τα χείλη που ποτέ δεν χαμογέλασαν
ήπια φωτιά από της μνήμης το κερί.
Κι όταν με σταύρωσαν
δεν ένιωσα του μαρτυρίου τα καρφιά
μόνο το φως του κόσμου να ποτίζει γη.
Μα όταν πέθανα
δεν ξέχασα το χρυσοπράσινο νησί
κι άναψα χελιδόνι πάνω στην ψυχή.