Η προστασία της μνήμης είναι πιο κατανοητή ιδέα για τους μικρούς ανθρώπους όσον αφορά στα βιβλία. Μπορεί ένας μικρός άνθρωπος να θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος προστασίας επειδή είναι άψυχο υλικό, αλλά αν συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί πηγή μνήμης θα μπορέσει πιο εύκολα να νιώσει μετά την ευθύνη της προστασίας του βιβλίου. Μέσω αυτής της ανάγκης μπορεί να εξελιχθεί για να επινοήσει ότι το βιβλίο είναι μνήμη μέλλοντος της ψυχής. Δεν είναι λοιπόν μια απλή παρατήρηση σε μικρό άνθρωπο, το θέμα της προστασίας ενός αθώου όπως είναι το βιβλίο. Είναι ένα εργαλείο μαιευτικής που επιτρέπει οργανικά και θετικά την νοητική εξέλιξη. Με αυτήν την έννοια δεν πρόκειται μόνο για την προστασία του βιβλίου όπως θα γινόταν και με κάποιο άλλο αντικείμενο. Το βιβλίο ως χρονική γέφυρα μεταξύ των νεκρών και των αγέννητων δεν είναι μόνο ένα σύνολο χάρτινων σελίδων. Είναι ένας τρόπος σκέψης που έχει το στίγμα του. Συνεπώς πρέπει να του δώσουμε τη δέουσα σημασία για την εξέλιξη και της ίδιας της Ανθρωπότητας. Έτσι έχουμε κυριολεκτικά ένα εργαλείο που ξεπερνά την αντικειμενική του αξία, αφού λειτουργεί καταλυτικά για να παράγει αντιδράσεις πέραν των ορίων του συγγραφέα.