Όταν βλέπεις
πώς λειτουργεί το κοινό
όταν ακούει με την καρδιά του
αναφορές στη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
τότε καταλαβαίνεις πως αυτό είναι
το μάλαμα της Νέας Αργυρούπολης
διότι μετά από όλα όσα έζησε
κατάφερε να ξεπεράσει τα πάντα
για να παραμείνει ζωντανό
όχι μόνο το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας
αλλά και η μνημοσύνη
που παλεύει για να υπάρξει
η συνέχεια του έργου
κι όχι μόνο η παράδοση
που δεν ξέρει πια τι αντιγράφει
γιατί έχει χάσει την πηγή,
γι’ αυτό χαρήκαμε
που βρεθήκαμε
με αυτούς τους ανθρώπους
που πρωτοπορούν
με τις πράξεις τους
και δείχνουν
την αγωνιστικότητα
των επιζώντων.