Όλο και πιο καλά βλέπουν ότι η έννοια της ΑΟΖ λειτουργεί ως ασπίδα για τον Ελληνισμό και αυτό το βλέπουμε και στη Κύπρο και στην Ελλάδα. Είναι βέβαια η συνέχεια της θάλασσας και ακολουθεί το στρατηγικό νοητικό της σχήμα. Και όντως η θάλασσα αποτελεί εμπόδιο για άμεσες επιθέσεις και με αυτήν την έννοια είναι πλαίσιο προστασίας. Όμως η ΑΟΖ που ξεκίνησε με το θέμα της αλιείας έχει αναβαθμιστεί μέσω των ορυκτών πόρων και ειδικά των υδρογονανθράκων. Διότι αυτό το κυρίαρχο δικαίωμα που ξεπερνά την αιγιαλίτιδα ζώνη, η οποία περιορίζεται στα 12 ΝΜ, έχει τη δυνατότητα ν’ αγγίξει τα 200 ΝΜ και κατά συνέπεια να προσφέρει μια τεράστια δυνατότητα αξιοποίησης πολλών πόρων. Τότε σε περίπτωση όπου υπάρχουν υδρογονάνθρακες όπως στην Κύπρο και στην Ελλάδα, η ΑΟΖ προσφέρει μια προστιθέμενη αξία στη θάλασσα και κατά συνέπεια αποτελεί μια διπλή ασπίδα. Έτσι ο Ελληνισμός μπορεί να χρησιμοποιήσει δυναμικά αυτό το στρατηγικό εργαλείο και να κάνει τη διαφορά σε σχέση με άλλες δυνατότητες που δεν διαθέτουν ΑΟΖ ή άλλες που δεν έχουν ορυκτούς πόρους στην ΑΟΖ τους. Ας την αξιοποιήσουμε λοιπόν χρονοστρατηγικά χωρίς φοβίες.