Πολύ συχνά θεωρούμε ότι η προστασία της γλώσσας ανήκει στα ανθρώπινα δικαιώματα, επειδή την εξετάζουμε στο επίπεδο του ανθρώπου. Αλλά η γλώσσα ανήκει σε ευρύτερο πλαίσιο. Η γλώσσα είναι του λαού και ως συλλογικότητα ξεπερνά τον άνθρωπο ως μονάδα. Η γλώσσα είναι στοιχείο του Έθνους. Οι χρήστες της γλώσσας που ανήκουν σε αυτό δεν αποτελούν τη βάση και ακόμα λιγότερο τα θεμέλια. Έτσι η θεμελίωση της προστασίας της γλώσσας πρέπει να γίνει ή μάλλον είναι το πρέπον να γίνει στο επίπεδο της Ανθρωπότητας και τίποτα λιγότερο. Σε αυτό γίνεται κατανοητή και η εξής έκφραση. Η Ανθρωπότητα είναι πολύγλωσση, δεν έχει μόνο μία γλώσσα. Έτσι οι γλώσσες που χρειάζονται προστασία, είναι Δικαίωμα της Ανθρωπότητας για να διατηρήσει τη διαφορά και την ποικιλία της. Η Ανθρωπότητα δεν μπορεί να γίνει μονόγλωσση. Άρα κάθε γλώσσα που καταπιέζεται, είναι ένα Δικαίωμα της Ανθρωπότητας που καταπιέζεται. Είναι όπως τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας ή ακόμα και οι γενοκτονίες που έχουν υποστεί λαοί, αφορούν βέβαια όλη την Ανθρωπότητα και γι’ αυτό πρέπει να καταδικαστούν από αυτή τη διαχρονική και πολυκυκλική υπερδομή. Έτσι η προστασία της γλώσσας είναι και Δικαίωμα της Ανθρωπότητας.