Επειδή η κυβέρνηση ήθελε να εξασφαλίσει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ πριν κάνουν τις τροπολογίες του Συντάγματός τους, έβαλε το Άρθρο 2 μέσα στο Προσύμφωνο ως ασφαλιστική δικλείδα. Με αυτόν τον τρόπο ενσωμάτωσε μέσα σε μία διμερή σχέση, ολόκληρη νατοϊκή υπερδομή με 29 κράτη μέλη που πρέπει να συμφωνήσουν για το Πρωτόκολλο Εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ για να ενεργοποιηθεί το Προσύμφωνο και να γίνει Συμφωνία. Όμως αυτό το Άρθρο 2 σημαίνει ότι το Προσύμφωνο δεν έχει τεθεί ακόμα σε ισχύ και γι’ αυτόν τον λόγο περιμένουν όλοι τις 29 αποδοχές. Βλέπουμε επιπλέον ότι οι πρώτες χώρες που το έκαναν εκτός από την Ελλάδα είναι οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η Αλβανία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Δηλαδή καμιά από τις υποτίθεται χώρες που έχουν ασκήσει πιέσεις. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο αγώνας όχι μόνο έχει νόημα για την ακύρωση αλλά ότι επί της ουσίας θα βασιστεί και πάνω στο Άρθρο 2 που έρχεται ως boomerang πάνω στην κυβέρνηση διότι δεν είχε υπολογίσει την αντίσταση του ελληνικού λαού κι ότι αυτός δεν θα ξεχνούσε το έγκλημα που έχει διαπράξει ενάντια του Ελληνισμού. Αλλά το χειρότερο γι’ αυτήν είναι ότι πλέον περνά στην αντεπίθεση και ετοιμάζεται για την Ακύρωση του Προσυμφώνου επειδή το αξίζει.