Στην Έξυπνη Ιστορία επειδή ενσωματώνουμε στοιχεία τοποστρατηγικής δεν υπάρχει τεχνική δυσκολία για ν’ αναλύσουμε καταστάσεις που διαμορφώνονται σε μακρινή απόσταση από τη στιγμή που υπάρχει σχέση. Και επειδή έχουμε επίσης συστατικά χρονοστρατηγικής δεν υπάρχει ούτε το πρόβλημα της χρονικής απόστασης από τη στιγμή που υπάρχει δεσμός. Η ανάλυση των Συνθηκών του Τιλσίτ του 1807 και του Βερολίνου του 1878 δίνουν ενδείξεις δράσεων μίας υπερμοντέρνας προσέγγισης που έχουμε στα σκακιστικά νοητικά σχήματα. Και οι δύο Συνθήκες αφορούν και περιοχές που δεν έχουν καμιά σχέση με την γεωγραφία και λειτουργούν μόνο ιστορικά. Και οι δύο Συνθήκες έχουν μυστικά σκέλη που φαίνονται στα Βαλκάνια για τη μία και στα Βαλκάνια και την Κύπρο για την άλλη. Και στις δύο βλέπουμε ένα γαλλορωσικό παίγνιο αλλά βέβαια κι ένα τουρκικό σενάριο εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και οι δύο αποδεικνύουν επίσης το ενδιαφέρον για την Κωνσταντινούπολη. Το εντυπωσιακό είναι ότι και οι δύο σχετίζονται με τον Ελληνισμό αλλά δεν τους δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ενώ έχουν παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στην ιστορία και στις γεωγραφικές αλλαγές των συνόρων. Αυτό αναδεικνύει τα τοποστρατηγικά και χρονοστρατηγικά σημεία της Έξυπνης Ιστορίας.