Η μικρή λίμνη με τα τρία νησιά
έπλασαν μέσα του την εικόνα των μεγάλων
που περίμεναν την επιστροφή
από το άλλο παρελθόν
που δεν ήταν γνωστό σε αυτήν την ήπειρο
όμως τα πουλιά της ελευθερίας
δεν είχαν ξεχάσει τη διαδρομή
έτσι και η ομορφιά πέταξε
για ν’ αγγίξει το υγρό στοιχείο
που αγκάλιαζε τα κομμάτια της γης
γι’ αυτό και πάλι σκέφτηκε
το αδιανόητο της συνύπαρξης
της φύσης της Ανθρωπότητας
με την ασχήμια της βαρβαρότητας.
Δεν υπήρχε όμως κανένας συμβιβασμός
γιατί κάθε περιοχή
που θα είχε χαθεί
δεν θα είχε πια καμιά ελπίδα
να ξαναδεί την ελευθερία.
Αυτό είχε καταγράψει η ιστορία
των λαών του παρελθόντος
και για τον ίδιο λόγο
δεν έπρεπε ν’ αφήσουν κανέναν δικό τους πίσω τους
αλλιώς θα τον έχαναν για πάντα.