Όταν έφτασε στο πέτρινο μονοπάτι
έζησε και πάλι τα βήματά τους
πάνω στα καλντερίμια της μνήμης
με τα ξύλινα παπούτσια της παράδοσης
αλλά πώς να φανταστεί
ο ίδιος ο λαός του παρελθόντος
ότι μετά από αιώνες
αυτός ο θόρυβος
θα είχε μεγαλώσει τόσο πολύ
που θα είχε το χαρακτηριστικό
εκείνης της εποχής
για να μετατραπεί στη συνέχεια
σε σημαία αντίστασης
της μνημοσύνης ενάντια στην βαρβαρότητα
και τους διωγμούς
που είχε προκαλέσει η βία της.
Όταν περπάτησε
σε αυτό το μονοπάτι
θυμήθηκε τον πόνο της πέτρας
που είχε ζήσει σε άλλη εποχή
πολυκυκλικά
μόνο που τώρα υπήρχε
μια νέα ανάγκη
στον νέο κόσμο.