Οι οπλές δημιούργησαν έναν ρυθμό
που δεν είχαμε ακούσει ποτέ πριν
ήταν σαν κρυφός κώδικας
που έστελναν με ανοικτό κλειδί.
Μιλούσαν στη φύση χωρίς περιορισμό
και έβλεπαν ποιος ήταν ικανός
ν΄ανταποκριθεί.
Τότε ακολουθήσαμε τα βήματα
αυτού του αόρατου χορού
με τα χέρια μας
κι άρχισαν να ζεσταίνονται
μέσα στο ιγκλού,
ήταν μέσα και έξω
ταυτόχρονα
και το πνεύμα τους
ξεχείλισε μέσα μας.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά
ξεκίνησε η συννενόηση
που δεν είχαμε προβλέψει
άλλωστε
ποιος θα μπορούσε
να φανταστεί ένα τάρανδο
να περπατά
σαν χαμαιλέοντα.