Αν ξεπεράσουμε τη χωρική βαθύτητα και αναπτύξουμε τη χρονική βαθύτητα, τότε μπορούμε να την ερμηνέψουμε ως μια σχέση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, ως μια ολιστική έννοια που εμπεριέχει τις άλλες δύο χωρίς να εξαρτάται άμεσα από αυτές. Αυτό μας επιτρέπει να εξετάσουμε τη βαθύτητα τόσο στο πλαίσιο της Γενικής Σχετικότητας όσο και στη θεωρία πολλαπλών κόσμων, του Everett και του Fraïssé. Η βαθύτητα ως σχέση δεν είναι λοιπόν απαραίτητα διμερή. Αυτό μάς επιτρέπει μια νέα δυνατότητα αφού μπορεί να γίνει μια υπερπράξη στη θεωρία υπερδομών σε απλό επίπεδο με υπερομάδες του τύπου Marty και σε πολύπλοκο με υπερομάδες του τύπου HV. Είναι ένας τρόπος να συνδυάσουμε αυτές τις θεωρίες με την έννοια της βαθύτητας. Έτσι αυτή ως ολιστική υπερπράξη παράγει ακόμα και σύνολα που δεν είναι μόνο σύνολα. Έχουμε λοιπόν μια πολλαπλή έννοια από τις δύο πλευρές, πράγμα που σημαίνει ότι ένα μέλλον μπορεί να έχει πολλά παρελθόντα κι ένα παρελθόν πολλά μέλλοντα. Η ακόμα πιο γενικά η χρονική βαθύτητα διαχειρίζεται ταυτόχρονα τη σχέση πολλαπλών παρελθόντων και μελλόντων, πράγμα που προσφέρει μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας στην πράξη.