Ο μεγάλος άνθρωπος δεν ήταν μουσικός και η βιβλιοθηκάριος δεν διάβαζε μουσική, έτσι οι εξηγήσεις του μικρού ανθρώπου έγιναν ακόμα πιο δύσκολες. Κάθισαν και οι τρεις γύρω από το τραπέζι της κι έφεραν εγκυκλοπαίδειες μουσικής για να διαβάσουν για πρώτη φορά το έργο του μουσικού. Οι τρεις μαζί, ο καθένας με τις γνώσεις τους άρχισαν να βρίσκουν στοιχεία για τον συνθέτη μέσω του έργου του. Πάνω στο τραπέζι ακουγόταν για δεύτερη φορά η μουσική δίχως να ξέρουν ποια ήταν ακριβώς τα όργανα που έπαιζαν. Τα δάκτυλα του μικρού ανθρώπου έκαναν τις πρώτες κινήσεις αλλά γρήγορα χρησιμοποίησαν έναν υπολογιστή για ν’ ακουστούν οι διαφορετικές επιλογές των οργάνων. Έκαναν μια ψηφιοποίηση των πρώτων συνθέσεων και σιγά σιγά αντιλήφθηκαν ότι ήταν κεφάλαια ενός βιβλίου που εξιστορούσε ένα παλιό έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Οι παρτιτούρες ήταν κώδικες που έλεγαν την αλήθεια για ξεχασμένα γεγονότα. Έτσι το βιβλίο που ήταν αρχικά αθώο, άρχισε να μετατρέπεται χάρη στο έργο των τριών, μάρτυρας της απαγορευμένης καταστροφής.