Όσο και να χτυπιέται, όσο και να προσπαθεί, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ανατρέψει τα στάση του ελληνικού λαού μετά το έγκλημα των Πρεσπών μέσω των υπογραφών της. Διότι δεν είχε προβλέψει η κυβέρνηση ότι η Μακεδονία έχει τόση σημασία για τους Έλληνες και θεωρούσε ότι θα περάσει τις ιδέες της μέσω οικονομικών μέτρων. Δεν κατάφερε να δελεάσει τους ψηφοφόρους. Και παραμένει τώρα με τα κομματόσκυλα της, δίχως να μπορεί να διευρύνει το φάσμα της. Προετοιμάζεται λοιπόν για την προγραμματισμένη ήττα της που θα ξεπεράσει κάθε όριο. Αλλά ο στόχος της δεν είναι πια η κυβερνητική εξουσία, αλλά η κομματική. Ο Πρωθυπουργός θέλει να παραμείνει πρόεδρος του κόμματος ακόμα και μετά την τεράστια ήττα του, διότι αυτό θα αποτελεί από μόνο του μία πολιτική καινοτομία. Βέβαια αυτός ο στόχος αποδεικνύει ότι ακόμα και μετά από χρόνια εξουσίας, η κυβέρνηση παραμένει ένα κόμμα που κοιτάζει αποκλειστικά το μέλλον του και όχι αυτό της πατρίδας μας. Έτσι το κόμμα απελευθερώνεται σιγά-σιγά για ν’ αποδεχτεί την ήττα του και να προστατέψει την ύπαρξή του.