Ο κήπος της Ανθρωπότητας
δεν είναι αυλή
για αυλικούς
αλλά κομμάτια παραδείσου
για όλους όσους πιστεύουν σε αυτήν
και στην ανάγκη να εξελιχθεί
χάρη στο έργο τους
γι’ αυτό κάθε φορά που ανθίζει
ένα νέο λουλούδι
το χαίρονται οι επίμονοι κηπουροί
γιατί βλέπουν
την ομορφιά της ανθρωπιάς
που μεγαλώνει
κι αλλάζει τα χρώματα
της φύσης
γιατί κάθε φορά
προσθέτουν
ένα καινούργιο
στην αόρατη
πανοπλία
των Χαμαιλεόντων
του χωροχρόνου
των διακλαδώσεων.