Όλοι έβλεπαν την ψυχή ως μοναδική
αλλά η εικόνα του ποταμού
ήταν διαφορετική
κι έδειχνε την πολλαπλότητά της
σε όσους ήταν προετοιμασμένοι.
Κάθε ψυχή των παραποτάμων
έβρισκε τη θέση της
στην πολλαπλή ψυχή του ποταμού
κι αν γινόταν ένα με αυτή
συνέχιζε την πορεία της
μαζί με τις άλλες
χωρίς να χάνεται
γιατί η καθεμιά ζούσε
μέσα στην πολλαπλότητα.
Ο ποταμός ήταν ζωντανό παράδειγμα
για το πόσες ψυχές
μπορούσε να φιλοξενήσει
μια πολλαπλή ψυχή
μέσα της.
Και το ίδιο ήταν
για όσα είχαν αντέξει
πριν την αντικρίσουν
κι ενωθούν μαζί της
για τη συνέχεια.