Αν στο Δικαστήριο μιλούμε για ψυχική οδύνη
και δίνουμε τόση μεγάλη σημασία
στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
σε αυτήν την έννοια
είναι ότι έμμεσα μας απασχολεί η ψυχή.
Χρειαζόμαστε όμως
ένα επόμενο βήμα
για να δούμε την αλήθεια
και να μιλήσουμε για τη χαρά της ψυχής
μέσω των δικαιωμάτων της.
Η δικαιοσύνη προσπαθεί πάντα
να θεραπεύσει κάτι το αρνητικό.
Το Δίκαιο διαχειρίζεται διαχρονικά
τις ιδιότητες του θετικού.
Δεν είναι ανάγκη να περιμένεις
να πληγωθεί μία ψυχή
για ν’ ασχοληθείς μαζί της
μπορείς να το κάνεις και πριν.
Αυτό ισχύει για τον άνθρωπο που πιστεύει.
Δεν είναι ανάγκη
να είναι Δικαστής ή Δικηγόρος
για να ενισχύσει την ψυχική χαρά
αρκεί που είναι Άνθρωπος
που ανήκει στην Ανθρωπότητα.