Πόσες ψυχές
μπορεί ν’ αντέξει
το ίδιο σώμα;
Όσες μπορεί να διαχειριστεί.
Γι’ αυτό ο αγώνας
για τις αναγνωρίσεις των γενοκτονιών
μας μεγαλώνει
επειδή μας μαθαίνει
πώς ν’ ανάψουμε τα κεριά
που άλλοι έσβησαν
δηλαδή πώς να αναστήσουμε ψυχές
που άλλοι σκότωσαν.
Και κάθε φορά
που ανάβουμε ένα τέτοιο κερί
δεν σώζουμε μια ζωή
αλλά μια ψυχή
και γι’ αυτό ενώ οι άλλοι
βλέπουν μόνο τη νύχτα
της γενοκτονίας
ανακαλύπτουμε σιγά σιγά
αστέρια, αστερισμούς,
γαλαξίες ψυχών
που περιμένουν
για να λάμψουν ξανά.