Η μαθήτρια μας μίλησε για εκείνο το αγόρι
με το οποίο έπαιζε όταν ήταν μικρή
ήταν ο ξάδελφος της
και τώρα σκεφτόταν την ψυχή του.
Είχε χρόνια να τον δει
λόγω κοινωνίας
όμως όταν έμαθε τον θάνατο του
δεν μπόρεσε να κρατηθεί.
Ήταν και πάλι μαζί του.
Αναζητούσε την ψυχή του
ενώ άλλοι είχαν ξεχάσει
ακόμα και την ύπαρξη του.
Έτσι μάθαμε για αυτό το κομμάτι της μνήμης της
και χαρήκαμε που το μοιράστηκε
γιατί ήταν η μοναδική γέφυρα
που σκέφτηκε
να τον μνημονεύσει
μαζί με τον παπά
στον τόπο που γεννήθηκε ο πατέρας του.