Περπατούσαν πάνω στη γέφυρα των ψυχών
προς την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου
για να βρουν την αναγκαία γαλήνη
μετά την Κυριακή.
Έβλεπαν όλο τον ιερό λόφο που προσεύχεται
κι αναρωτιόντουσαν πόσοι άνθρωποι
και πόσες ψυχές είχαν περάσει
από τα ίδια σημεία.
Ήταν ολόψυχα μαζί τους
μ’ένα τρόπο πιο έντονο
σαν να τις έβλεπαν από τα παράθυρα
των σπιτιών όλης της συνοικίας.
Η εκκλησία έδειχνε την πορεία
προς τον ουρανό
και μιλούσε ήδη με την άλλη
πάνω στο λόφο που ξεχώριζε
λόγω της Παναγίας.
Για άλλους ήταν δύσκολο να πιστέψουν
πόσες ψυχές
κουβαλούσαν μέσα τους
αλλά δεν είχε σημασία
αφού είχαν τον βηματισμό του φωτός.