Στην πύλη του Αγίου Γεωργίου έβλεπαν
τη λαξευμένη πέτρα που στόλιζε
κάθε λεπτομέρεια.
Η πόρτα ήταν κλειστή
έτσι εξέτασαν ακόμα πιο προσεχτικά
τα ανάγλυφα τμήματα που θύμιζαν
άλλες εποχές σαν μία διπλή αναφορά
στα χρονικά διαστήματα του παρελθόντος.
Ήταν σαν να έβλεπαν μία πολλαπλότητα
που άγγιζε τις ψυχές με τη βαθύτητα.
Δεν ήταν μόνο ο συμβολισμός
Και η αντιπαράθεση με τη βαρβαρότητα
που άλλαζε τα πράγματα
και τα δεδομένα.
Ήταν μία εισαγωγή σ’ έναν αγώνα
που διαρκούσε εδώ και αιώνες.
Μια αναφορά στο έργο της Ανθρωπότητας
που μπορούσε να μην ήταν αντιληπτό
σε όλες τις ζωές που ζούσαν
γύρω από την εκκλησία
αλλά σίγουρα όμως ψυχές.