Σε ένα παγκάκι πολύ μεγάλο, ένας άντρας κάθεται ανάμεσα σε δυο γυναίκες.

Κοιτάει προς το κενό, πολύ ευθεία η στάση του.

Οι γυναίκες μέσα σε μία τέλεια συμμετρία σε σχέση με το κεντρικό πρόσωπο, στηρίζουν τα μπράτσα τους στα σταυρωμένα πόδια τους. Το κεφάλι τους στηρίζεται στο χέρι τους που κρατά την ελαφρότητά τους. Δεν ασχολούνται με τον άνδρα.

Δύο άλλα πρόσωπα εισέρχονται στη σκηνή. Το περπάτημά τους είναι αργό. Πλησιάζουν το παγκάκι αλλά αντί να κάτσουν ανάμεσα στους άλλους, βάζουν το ένα πόδι δίπλα στο άλλο πάνω στον πάγκο και στέκονται όρθιοι.

Ο άνδρας είναι ο μόνος που τους βλέπει αλλά μόνο τα μάτια του προδίδουν την ταραχή του.

Τα δύο πρόσωπα σκύβουν πάνω στις γυναίκες που παραμένουν ακίνητες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της προσέγγισης, τα μάτια του άνδρα δεν σταματούν να τους κοιτούν επίμονα. Τελικά δείχνει την παρουσία τους στις δύο γυναίκες χάρη σε μία αργή και ήρεμη κίνηση των γονάτων τους.

Τον κοιτούν με ενδιαφέρον χωρίς να καταλαβαίνουν ωστόσο το περιεχόμενο του μηνύματός του.

Ο άνδρας μοιάζει τρομοκρατημένος από τα δυο πρόσωπα που ανοίγουν τα χέρια τους, όπως τα φτερά για να ισορροπήσουν τις κινήσεις τους προς το κέντρο.

Το κεφάλι του άνδρα στο τέλος πέφτει.

Οι γυναίκες γέρνουν προς τα πίσω το κεφάλι.

Καθόλη τη διάρκεια τα δύο πρόσωπα που είναι συνεχώς όρθιοι πάνω στον παγκάκι πλησιάζουν τα κρυμμένα χέρια τους για να τ’ ακουμπήσουν με τρυφερότητα πάνω στο κεφάλι του άνδρα.

Αυτός μοιάζει να ξαναζωντανεύει μετά από αυτή την κίνηση. Σηκώνει το κεφάλι αργά προς έκπληξη των γυναικών.

Οι γυναίκες έχουν ξεστραυρώσει τα πόδια τους και κρατούν τον άνδρα από τον κορμό.

Ο άνδρας σηκώνει σιγά σιγά τα χέρια του.

Τα πρόσωπα τον κρατούν τώρα από το χέρι και τον ώμο.

Ο άνδρας ανοίγει τα χέρια του όπως τα φτερά.

Σηκώνεται βασταζόμενος από τα πρόσωπα και τον κρατούν οι γυναίκες.

Είναι τώρα όρθιος, τα χέρια του ανοιχτά.

Τα πρόσωπα τον κρατούν από τα χέρια.

Κάνει μια κίνηση του δεξιού ποδιού σαν να ήταν η πρώτη φορά.

Προσπαθεί να περπατήσει αλλά το βήμα του μένει μετέωρο.

Τα χέρια των γυναικών γλιστρούν κάτω από το σώμα του.

Απομακρύνεται από αυτές και προχωράει πάντα με τη βοήθεια των προσώπων που τον θαυμάζουν.

Απελευθερώνεται με τη βοήθειά τους.

Βαδίζει μόνος του ενώ όλοι τον παρακολουθούν.

Οι γυναίκες χαμηλώνουν το κεφάλι.

Τα πρόσωπα τον ακολουθούν με το βλέμμα.

Χωρίς να γυρνά, προχωρά στη σκηνή.

Στο πρόσωπό του διαβάζεται το αίσθημα της ελευθερίας.

Σηκώνει ακόμα πιο ψηλά τα χέρια του.

Στη συνέχεια σιγά σιγά ανοίγει τα πόδια του.

Έχει τα χέρια και τα πόδια σαν τον σταυρό του Άγιου Ανδρέα.

Ο άνθρωπος.