Είναι απλοϊκό να θεωρεί κανείς ότι ο αθεϊσμός μπορεί να οδηγήσει σε μια γενοκτονία. Διότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται δεν είναι χαρακτηριστικά αυτής της θρησκείας χωρίς ιεροσύνη. Η ιδέα της προώθησης του μοναδικού κόσμου που υπάρχει δηλαδή του φυσικού δεν επαρκεί. Ξεχνά αυτή η προσέγγιση ότι μια θρησκεία είναι ικανή όταν είναι βάρβαρη να ορίσει ότι ο μόνος κόσμος που έχει σημασία είναι ο δικός της και είναι ικανή να αφανίσει οποιοδήποτε άλλο που θεωρεί εχθρικό. Επίσης το γεγονός ότι είναι μικρή η διάρκεια της ζωής επειδή δεν υπάρχει συνέχεια προκαλεί μια βιασύνη δράσης, δεν είναι ούτε σοβαρό ούτε εύστοχο. Διότι μια θρησκεία που είναι επεκτατική δεν έχει χρόνο να σπαταλήσει και βιάζεται και αυτή να αλλάξει τον κόσμο με τον δικό της τρόπο. Τέλος το επιχείρημα περί απουσίας της ψυχής με το οποίο συνεπάγεται η απουσία κόστους για τη συνέχεια είναι κι αυτό αδύναμο. Διότι μια θρησκεία εύκολα επιλέγει όταν είναι βάρβαρη ποιος έχει δικαίωμα να έχει ψυχή. Έτσι τα εγκλήματά της δεν μετρούν και το έργο που παράγεται ενισχύει τη θέση της. Βλέπουμε λοιπόν ότι το πρόβλημα δεν αφορά τον αθεϊσμό από μόνο του αλλά κάθε βάρβαρη θρησκεία που θέλει να επιβάλλει τη θέλησή της επειδή χρειάζεται να διαπράξει το έγκλημα της γενοκτονίας για να πετύχει τον σκοπό της κατά της Ανθρωπότητας.