Κάθε νέα σύμβαση που πετυχαίνουμε με τις πετρελαϊκές εταιρείες υδρογονανθράκων, θωρακίζει όλο και περισσότερο την ΑΟΖ μας και κατά συνέπεια την Ελλάδα. Διότι η ΑΟΖ δεν είναι μόνο μία οικονομική οντότητα αλλά και μία στρατηγική, πράγμα που σημαίνει ότι όσο πιο ισχυρή είναι τόσο πιο πολύ μας αναβαθμίζει τη γεωστρατηγική μας. Όλες οι συμβάσεις που πετυχαίνουμε, αν δεν βλέπουμε ακόμα την αξία τους, ας φανταστούμε ότι τις είχε πετύχει η Τουρκία και θα βλέπαμε ποιο θα ήταν το πρόβλημα. Το γεγονός ότι οι συμβάσεις που υπογράψαμε είναι όλες με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ, μόνο τυχαίο δεν είναι και σημαίνει ότι εξασφαλίζουμε και κάτι περισσότερο από μία οικονομική συμφωνία. Παίζουμε με μεγάλους παίκτες εντός δύο μεγάλων υπερδομών που παίζουν ένα ρόλο καθοριστικό και καταλυτικό για τις επόμενες εξελίξεις. Πρέπει αυτά τα στοιχεία να τα αξιοποιήσουμε για να προλάβουμε άλλες κινήσεις που ακόμα και αν είναι απεγνωσμένες από άλλη χώρα πάντα ποντάρουν στις καθυστερήσεις μας, αλλά και σε λανθασμένες πολιτικές επιλογές. Αν όμως έχουμε ένα όραμα και μία υψηλή στρατηγική, κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει για να αποκτήσουμε ένα νέο στρατηγικό ρόλο εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι κάθε νέο κομμάτι μεγάλης αξίας που τοποθετούμε ενεργά πάνω στη γεωστρατηγική μας σκακιέρα, μας αναβαθμίζει και μας επιτρέπει να έχουμε άλλη διαπραγματευτική ισχύ σε υψηλό επίπεδο. Δηλαδή πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά όλα τα δεδομένα που έχουμε, για να τα ενσωματώσουμε σε μία υψηλή στρατηγική.