Από στρατηγικής άποψεως, ένας πόλεμος πάντα διδάσκει πολλά, όχι τόσο για τις συνέπειες, όσο για τις επιλογές τακτικής που προκύπτουν από μια ισχυρή στρατηγική. Ωστόσο, δεν είναι η μοναδική συνεισφορά του. Αναφέρεται επίσης στην ποιότητα της ανάλυσης που ακολουθεί την κάθε επίθεση, και κυρίως διεξάγεται από στρατιωτικούς και στρατηγικούς πολεμιστές.
Σε αυτή τη βάση, η ανάλυση που τιτλοφορείται η “Μεγάλη έκπληξη του Στρατηγού Φρανκ” είναι αρκετά αποκαλυπτική για την έρευνα μεσολογίας και όχι την στρατηγική έρευνα.
Διότι, τονίζοντας το στοιχείο της έκπληξης που επέφερε η επίθεση, βασίζει την επίδειξη της στα εξής 3 σημεία: (1) “Οι βομβαρδισμοί πρέπει να χτυπήσουν τον αντίπαλο. Δεν εγινε τιποτε. Ήταν πολύ περιορισμένοι. “(2)” Η δράση μεταφέρθηκε στο χάραμα, αν και οι Αμερικανοί προτιμούν να ξεκινούν τις δραστηριότητές τους στο μέσο της νύχτας εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα.”(3)” Αλλά η τρίτη έκπληξη είναι ακόμη πιο εκπληκτική. Ίσως άνευ προηγουμένου. […] Οι Αξιωματικοί θα έχουν παραδεχθεί οι ίδιοι ότι είναι έκπληκτοι από αυτές τις πρώτες επιθέσεις, περί των οποίων υποτίθεται ότι δεν έχουν προειδοποιηθεί. “Στην πραγματικότητα, κανένα από αυτά τα σημεία δεν αποτελούν μια έκπληξη.
Η δύναμη του στοιχείου του αιφνιδιασμού προέρχεται κυρίως από το απρόβλεπτο της φύσης του. Ωστόσο, τα σημεία που αναφέρονται σε αυτήν την μελέτη είναι όλα προβλέψιμα, όπως και θα παρουσιάσουμε αργότερα. Το στοιχείο της έκπληξης είναι πραγματικά ένα τρομερό όπλο στη στρατηγική, αλλά ορισμένες επιχειρήσεις είναι εκπλήξεις μόνο για ορισμένους αναλυτές ή το αναγνωστικό τους κοινό.
Η πρώτη περίπτωση είναι σχετικά βασική στην αντιμετώπισή της, όταν κάποιος έχει μια ελάχιστη γνώση σχετικά με το στρατιωτικό και ψυχολογικό οπλοστάσιο.
Είναι εκ πρώτης ενδιαφέρον να χρησιμοποιηθούν τα όπλα του ψυχολογικού πολέμου για να προετοιμαστεί το έδαφος για τον πραγματικό πόλεμο.
Επομένως, το είδος των παρεχόμενων πληροφοριών είναι προβλέψιμο και σχεδόν φυσιολογικό.
Εν συνεχεία, ο στρατός που έχει συγκεκριμένα όπλα, όπως εξωτικά όπλα ή γενικότερα, πυραύλους υψηλής ακρίβειας και βομβαρδιστικά stealth, είναι καλύτερα να τα χρησιμοποιήσει πριν από μία μαζική επίθεση και δεν χρειάζεται φυσικά, ούτε μυστικότητα, ούτε και ακρίβεια.
Η δεύτερη περίπτωση απλά γίνεται σαφής από τη μετεωρολογία και πιο συγκεκριμένα, από την κατάσταση του φεγγαριού.
Όταν κάποιος έχει εξοπλισμό που του επιτρέπει τη νυχτερινή όραση και το να έχει ένα πλεονέκτημα έναντι του εχθρού, τότε δεν επιδίδεται σε νυκτερινή επίθεση κατά τη διάρκεια της πανσελήνου. Διότι αυτό το πλεονέκτημα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Έτσι, οι αναλυτές ανέμεναν επίθεση μετά την περίοδο αυτή.
Έπομένως, η πιο συνετή κίνηση θα ήταν να επιτεθούν κατά το ξημέρωμα.
Το θέμα είναι ότι δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά συνέπεια της στρατιωτικής λογικής. Επιπλέον, η επίγεια επίθεση ήταν κυρίως μια απλή προέλαση προς δυσμενές έδαφος και όχι αναγκαστικά εχθρικό, διότι δεν ήταν πυκνοκατοικημένο, αλλά ούτε και προστατευόμενο. Κεντρικές επιθέσεις που γίνονται από Tomahawk και πύραυλους BLU-169/13, είναι ανεξάρτητες τέτοιων συνθηκών.
Εν τέλει, η τελευταία περίπτωση είναι μακράν η πιο αμφισβητήσιμη ως μία απόδειξη του στοιχείου του αιφνιδιασμού, και αυτό, για διάφορους λόγους.
Κατ ‘αρχάς, δεν έχει νόημα να καταθέτουν οι αξιωματικοί ευαίσθητες πληροφορίες. Αντιθέτως, θα έπρεπε να αποβλέπουν στην παραπληροφόρηση.
Επιπλέον, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι το πρόσταγμα εκμεταλεύεται στο μέγιστο τις πληροφορίες που παρέχονται από τα δίκτυα πληροφόρησης, όσο το δυνατόν πιο διακριτικά.
Όσον αφορά τις προθεσμίες, είναι επίσης λογικές.
Διότι ο χρόνος ευαίσθητων πληροφοριών είναι εξαιρετικά περιορισμένος στον τομέα της κατασκοπείας.
Έτσι, έχουμε αποδείξει ότι καμία στρατιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα στοιχείο αιφνιδιασμού, εφόσον το αντίθετο της θα ήταν έκπληξη.
Στην πραγματικότητα, στη στρατηγική, το πιο εκπληκτικό είναι ο αριθμός των προβλέψιμων ιδεών. Διότι το απρόβλεπτο είναι σπάνιο εκ φύσεως.