Μαθήτρια: Δάσκαλε, πειράζει που κρύβω το μέτωπό μου;
Δάσκαλος: Γιατί να κρύβεις τη φύση σου;
Μαθήτρια: Κι αν δεν είναι όμορφη;
Δάσκαλος: Μάθε την αλήθεια για τον κόκκο ομορφιάς πρώτα…
Μαθήτρια: Η ελιά είναι κόκκος ομορφιάς;
Δάσκαλος: Είναι δώρο αυτό που κρύβεις…
Μαθήτρια: Και δεν το μοιράζομαι.
Δάσκαλος: Κι όμως ακόμα κι ο κόκκος ομορφιάς πρέπει να λυθεί σαν πρόβλημα για να φανεί η ουσία.
Μαθήτρια: Ποια είναι η ουσία;
Δάσκαλος: Η ομορφιά μοιράζεται.
Μαθήτρια: Άρα είναι κρίμα που την κρύβω.
Δάσκαλος: Από εδώ και πέρα έχει σημασία η συμπεριφορά σου.
Μαθήτρια: Από μένα εξαρτάται αν το αξιοποιώ.
Δάσκαλος: Εσύ κάνεις το δώρο στους άλλους.
Μαθήτρια: Θα μπορέσω αφού είναι γενναιόδωρη.
Δάσκαλος: Η εικόνα του κόκκου είναι δώρο πάνω στον φακό της τηλεόρασης.
Μαθήτρια: Τώρα το βλέπω πιο ξεκάθαρα.
Δάσκαλος: Ωραία είναι αυτή η ουσία.
Μαθήτρια: Η ομορφιά πρέπει να δείχνεται.
Δάσκαλος: Αλλιώς δεν έχει νόημα.