Η κομψότητα είναι μία τελειότητα στην οποία δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε οποιοδήποτε στοιχείο. Με αυτήν την έννοια είναι μία κρίσιμη τελειότητα. Η κομψότητα λειτουργεί ως πυρήνας και η τελειότητα ως επέκταση του πυρήνα. Η τελειότητα είναι μία οντολογική έννοια. Ενώ η κομψότητα είναι τελεολογική αφού έχει στόχο την κρισιμότητα. Επίσης η τελειότητα έχει εξέλιξη αλλά πρέπει να είναι ανέλιξη για να είναι τελεολογική. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε εργαλεία στο επίπεδο της νόησης που γενικεύουν τις έννοιες των λημμάτων και των θεωρημάτων. Επίσης αυτές οι έννοιες αποφεύγουν το πρόβλημα της μη πληρότητας που είχε εντοπίσει ο Kurt Gödel, κάνοντας χρήση σε πρώτο επίπεδο της προσέγγισης του Gregory Chaitin, ο οποίος γενίκευσε το έργο του Andrey Kolmogorov και του Yuri Matiyasevich στη συνέχεια. Όμως υπάρχουν φιλοσοφικές προεκτάσεις που είναι θεμελιακές και γι’ αυτό αυτές οι έννοιες έχουν νόημα να εφαρμοστούν σε έργα του Ludwig Wittgenstein για τη θεμελίωση, του Karl Popper για την διαψευσιμότητα που λειτουργεί ως κομψότητα του αντιπαραδείγματος μέσω του έργου του Imre Lakatos, δίχως να ξεχαστούν οι δημιουργικές απαγωγές του Umberto Eco.