47035 - Οι ξύλινες πινακίδες

Ν. Λυγερός

Ιωάννα: Γιατί είσαι τόσο χαρούμενος Ανδρέα;
Ανδρέας: Είναι έτοιμη!
Ιωάννα: Τι πράγμα;
Ανδρέας: Η ξύλινη πινακίδα.
Ιωάννα: Για το κοιμητήριο;
Ανδρέας: Αρχίζουμε με το Τρίκωμο.
Ιωάννα: Τα κατάφερες!
Ανδρέας: Ήταν το πρέπον
Ιωάννα: Και τι θα γράφει τελικά;
Ανδρέας: Ό,τι έγραφε η ιστορία.
Ιωάννα: Πρώτη αποκατάσταση.
Ανδρέας: Πρώτη εφαρμογή αναβαθμισμένης ιστορίας.
Ιωάννα: Χαίρομαι που θα γίνει.
Ανδρέας: Και είναι μόνο η αρχή.
Ιωάννα: Θα συνεχίσουμε και με τους δρόμους.
Επειδή τα κατάφερες στις ελεύθερες περιοχές νομίζεις ότι θα είναι εύκολο και στα κατεχόμενα;
Ανδρέας: Στα κατεχόμενα όλα είναι δύσκολα, αλλά στα εγκλωβισμένα.
Ιωάννα: Όλα εξαρτούνται από εμάς.
Ανδρέας: Αυτό είπε.
Ιωάννα: Τότε αυτό θα γίνει.
Ανδρέας: Θα πρέπει να δω και την πολεοδομία.
Ιωάννα: Σ’ εμπιστεύομαι απολύτως.
Ανδρέας: Θέλω να συζητήσουμε και για τα ονόματα.
Ιωάννα: Ακόμα και το Δημοτικό Συμβούλιο θα το βάλεις να κάνει αναβαθμισμένη ιστορία!
Ανδρέας: Δεν τη γλιτώνουμε…
Ιωάννα: Οι δρόμοι θα γράψουν την πορεία της ελευθερίας.