Η απέλαση του Πρέσβη της Λιβύης που δεν παρέδωσε το κείμενο του μνημονίου με την Τουρκία είναι μία πράξη απαραίτητη λόγω αξιοπιστίας της εθνικής μας πολιτικής. Όμως αυτό το βήμα δεν πρέπει να είναι το τελευταίο σε σχέση με την τουρκική προκλητικότητα. Διότι η Τουρκία απλώς εκμεταλλεύτηκε την καθυστέρηση της τριπλής συμφωνίας της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, για να κάνει μία δήθεν συμφωνία με τη Λιβύη, έτσι ώστε να παρεμποδίσει την όλη διαδικασία. Έτσι δεν πρόκειται για μία πρωτοβουλία εκ μέρους της Τουρκίας αλλά για μία ανταπόκριση με την έννοια, της απάντησης στις προσδοκίες  της Ελλάδας. Έτσι δεν έχει νόημα να μιλούμε και πάλι για υφαλοκρηπίδα και θα ήταν καλό να συγκεντρωθούμε στο θέμα της ΑΟΖ. Επειδή μετά τις αδειοδοτήσεις που κάναμε και συμφωνήσαμε πάνω σε θαλάσσιο οικόπεδο που εφάπτεται στη μέση γραμμή της de facto οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Λιβύη όπου η τελευταία δεν έκανε καμία παρατήρηση είναι καλό να επιταχύνουμε την τριπλή συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο και την Κύπρο για να αποφύγουμε περαιτέρω προβλήματα λόγω τουρκικής προκλητικότητας διότι όλοι όσοι έχουν εκφραστεί από τα ξένα κράτη είναι υπέρ μας και μας δίνουν την ευκαιρία να προχωρήσουμε στρατηγικά ακολουθώντας πάντα το Δίκαιο της Θάλασσας και των Ωκεανών.