Αυτό το πράγμα είναι από το 1570, το 1878 φεύγουν λόγω της Συμφωνίας την Μυστική στο Συνέδριο Βερολίνου και αυτό εδραιώνεται. Τώρα άμα κοιτάξεις ας πούμε το ύψος της πόλης έξω και το ύψος της πόλης μέσα, αυτό δεν έχει καθόλου το ίδιο επίπεδο. Αυτές οι δομές είναι πολύ ισχυρές, είναι πιο ισχυρές από την Κερύνεια γιατί είναι ολόκληρη πόλη, στην Κερύνεια αν θες το κάστρο βοηθάει τον εαυτό του, μετά οι άλλοι… Εδώ είναι όλη η πόλη γι’ αυτό μπορούσαν να αντέξουν ένα χρόνο, αλλά άμα το κοιτάξετε σαν δομή όλοι αυτοί που μπαίνουν μέσα, αυτά που βλέπετε είναι πράγματα που θα φύγουν. Αυτά που θα μείνουν θα είναι οι εκκλησίες. Μετά πάντοτε είναι ο Καθεδρικός Ναός που είναι το κεντρικό και οτιδήποτε και να γίνει πρέπει να σκεφτείτε ότι όταν είναι πιστοί βάζουν τις εκκλησίες κοντά στα τείχη, όταν δεν πιστεύουν πάρα πολύ τις βάζουν όλο και πιο μέσα και όταν έχουν πραγματικά ένα θέμα τις βγάζουν και σου λένε καλύτερα να μην βάλουμε καμία. Άρα εδώ έχουμε ένα ενδιάμεσο, στην Μάλτα είναι πιο χαρακτηριστικό, εφόσον φανταστείτε τώρα ότι σε κάθε μπαστιόνι στην Μάλτα όπως είναι έτσι έχει το όνομα Αγίου, σε κάθε ένα, που δείχνουν στους άλλους ότι εμείς θα είμαστε εδώ με τον Άγιο μας ό,τι και να πείτε, άρα έχει τεράστια σημασία. Θα κάνουμε δύο πράγματα θα κοιτάζουμε και για το θεατρικό, θα κοιτάζουμε και για το Masterclass πιο μετά της Αναβαθμισμένης Ιστορίας. Άρα είμαστε τώρα εδώ σε έναν ιστορικό χώρο, είμαστε μέσα στα Κατεχόμενα για να μην το ξεχνάμε, αυτό ούτως ή άλλως είναι προσωρινό. Ο ιστορικός ο χώρος όμως παραμένει τώρα το ερώτημα είναι τι θυμόμαστε. Άρα είναι αυτό που λέγαμε και προηγουμένως, θυμόμαστε το παρελθόν και δυστυχώς στην Κύπρο δεν θυμόμαστε το βαθύ παρελθόν, θυμόμαστε πιο πολύ το πρόσφατο. Άρα πάνω κάτω από τότε που γεννηθήκατε μέχρι το ’74 εκεί πέρα σταματάει. Το πρώτο πράγμα που έχουμε να πούμε είναι το εξής, ότι άμα κοιτάξουμε το βαθύ παρελθόν αυτή η πόλη σαν σύμβολο σε όλη την Ευρώπη, είναι πόλη αντίστασης. Άμα κοιτάζετε μόνο το 1974 δεν είναι πόλη αντίστασης, την ερμηνεύετε διαφορετικά, αυτό είναι ήδη ένα πρόβλημα. Άρα βλέπουμε τρεις μεγάλες ημερομηνίες 1570-71, 1878 και 1974 είναι καλό γιατί είναι κάπως μαζεμένες και για τις δεκάδες. Άρα έχουμε την πρώτη εισβολή, μετά έχουμε ουσιαστικά την πρώτη διαπραγμάτευση που θα είναι μια απελευθέρωση από τους Τούρκους και βλέπετε ότι αυτό γίνεται σε τρεις αιώνες, μετά από τρεις αιώνες φεύγουν. Είναι καλό γιατί τώρα όταν ακούμε την Τουρκία που μας λέει εμείς δεν θα φύγουμε ποτέ, είναι λάθος γιατί το έχουν κάνει ήδη και θα το ξανακάνουν με το ίδιο τρόπο. Μετά έρχεται το 1974, οι περισσότεροι στην Κύπρο θεωρούν ότι το 1974 είναι η πρώτη εισβολή, δεν την ονομάζουν δεύτερη εισβολή. Άρα όπως είμαστε εδώ άμα κάνουμε τον γύρω, θα το κάνουμε και πιο μετά, υπάρχει προς την εκκλησία το πίσω μέρος στην είσοδο, έχουν μια αναφορά στην εισβολή του 1570 και ξέρουμε ότι τα καράβια που είχαν το 1974 πήραν ακριβώς την ίδια διάταξη. Άρα ήθελαν να ξανακάνουν το ίδιο και πάνω κάτω να διορθώσουν, εδώ είναι το ωραίο, το ’74 διορθώνουν το 1878. Ενώ εδώ, το βλέπουμε πιο πολύ ότι λόγω του ’60, ’63, ’64 καταλήξαμε στο ’74 κλπ. Αυτό είναι η πολύ μικρή ιστορία. Άρα είναι σαν να κοιτάζεται ας πούμε ένα σίριαλ, κοιτάζετε ένα επεισόδιο και προσπαθείτε να καταλάβετε όλο το σίριαλ, αυτό κάνουμε συνήθως. Εδώ λοιπόν τα πράγματα είναι πιο μεγάλα. Το γεγονός ότι όλη αυτή η ανακαίνιση γίνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να είναι ασήμαντο και μια λεπτομέρεια, για το ευρωπαϊκό πνεύμα εδώ είναι σαν να ξαναέρχονται. Δεν έρχονται με μια ας πούμε μάχη εναντίον της Τουρκίας, αλλά ξαναέρχονται, ξαναπαίρνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα. Το ερώτημα είναι πώς γίνεται; Πρώτον γίνεται επειδή η Κύπρος είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουμε βέβαια άρση ευρωπαϊκού κεκτημένου στα Κατεχόμενα, αλλά βλέπετε ότι υπάρχουν εργασίες οι οποίες άμα ήταν στις ελεύθερες περιοχές θα κάναμε ακριβώς τα ίδια. Απλώς στις ελεύθερες περιοχές θα βάζαμε και την κυπριακή σημαία, που είναι σημαντικό αυτό δεν είναι μια λεπτομέρεια. Άρα εδώ έχουμε ένα ενδιάμεσο στάδιο.