4724 - Οι μικρές που πετούσαν
Ν. Λυγερός
–       Δεν μιλάς;
 
–	Κάνω το χρόνο!
 
– Σιωπή!
 
– 	Άλλος το κάνει αυτό…
 
–	Έχει δίκιο.
 
–	Άλλος είναι ο δίκαιος.
 
–	Εγώ γιατί να είμαι πάντα το θύμα;
 
–	Διότι εγώ επέζησα!
 
–	Και γιατί οι άλλοι να τα έχουν με μας;
 
–	Δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν.
 
–	Και χτυπούν τον πολιτισμό μας, τη θρησκεία μας.
 
–	Δεν είχαν τίποτα, δεν πιστεύουν σε τίποτα.
 
–	Πώς είναι δυνατόν;
 
–	Δεν έχουν ρίζες.
 
–	Πάνε εκεί που πάει ο άνεμος.
 
–	Κι εμείς πού πετάμε;
 
–	Επιστρέφουμε!
 
–	Πού;
 
–	Στο χώρο του εγκλήματος.
 
–	Μα, ο δολοφόνος;
 
–	Θα μας περιμένει εκεί.
 
–	Δεν μας ξέχασε;
 
-Αυτός όχι.
 
–	Ποιος μας ξέχασε;
 
–	Η κοινωνία.
 
–	Κανένας άλλος;
 
–	Κανένας.
 
–	Τότε όλα πάνε καλά.
 
–	Γιατί το λες αυτό;
 
–	Διότι έτσι είναι η ζωή.
 
–	Πώς δηλαδή;
 
–	Ένα δώρο.
 
–	Πότε θα το πάρουμε;
 
–	Μόλις πεθάνουμε.
 
–	Πάλι καλά!
