Όταν εξετάζουμε προσεχτικά το Μνημόνιο της Τουρκίας περί οριοθέτησης, καταλαβαίνουμε ότι είναι θεμελιακά προβληματικό κι ότι πρέπει η Τουρκία να το ενισχύσει με επικοινωνιακό τρόπο. Μέσα σε αυτό τον οργανωμένο παραλογισμό, πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας προσπαθεί απεγνωσμένα να φανεί ο κυρίαρχος παίκτης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, παρόλο που έχει αποκλειστεί από την ενεργειακή σκακιέρα. Προωθεί με θεαματικό τρόπο χάρτες οι οποίοι είναι λανθασμένοι ακόμα και σε σχέση με το Μνημόνιο που έχει υπογράψει και δεν έχει κυρώσει βέβαια η Λιβύη, διότι αυτό εμπεριέχει μόνο δύο σημεία για την οριοθέτηση. Επίσης αποφεύγει να εξηγήσει ότι αυτά έχουν υπολογιστεί με σημεία της ακτογραμμής της Λιβύης που βρίσκονται στην Κυρηναϊκή, δηλαδή εκτός του πεδίου δράσης της κυβέρνησης της Τρίπολης. Με άλλα λόγια προσπαθεί να διογκώσει ένα αποτέλεσμα εκβιασμού με αντάλλαγμα όπλων, για να φανεί ότι πέτυχε κάτι το σπουδαίο. Πρέπει λοιπόν να μην επηρεαζόμαστε από λανθασμένους χάρτες και από την τουρκική προπαγάνδα και να στεκόμαστε στο επίπεδο της στρατηγικής με ανθεκτικότητα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε όλα τα παράλογα επιχειρήματα για να προχωρήσουμε ορθολογικά και πάντα με το Δίκαιο της Θάλασσας και των Ωκεανών.