Αντί να σπαταλούμε χρόνο με το τι κάνει και δεν κάνει η Τουρκία αφού δεν υπάρχουν στρατηγικά κοιτάσματα στην προβλεπόμενη γραμμή οριοθέτησης, θα ήταν καλό να ενεργοποιήσουμε τις διαδικασίες με όλες τις άλλες χώρες που έρχονται σε επαφή με την ελληνική ΑΟΖ. Δεν πρέπει να περιοριστούμε μόνο στην Αίγυπτο και την Κύπρο με το τριπλό σημείο επαφής και την τριπλή συμφωνία. Πρέπει να μετατρέψουμε τη συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας με την Ιταλία σε συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ και να συνεχίσουμε αυτό που είχαμε αρχίσει το 2013. Πρέπει να ξεπεράσουμε το εμπόδιο που είχαμε με την Αλβανία το 2009 και να ασχοληθούμε αποκλειστικά με την οριοθέτηση των ΑΟΖ μας, δίχως να κάνουμε ένα μη αποτελεσματικό μείγμα με άλλα θέματα όπως είναι το μειονοτικό. Και βέβαια πρέπει να κάνουμε νέες επαφές ακόμα και με τη Λιβύη έτσι ώστε να μετατρέψουμε την γραμμή οριοθέτησης de facto που έχουμε από το 2011 μέσω του Νόμου 4001/2011 σε συμφωνία οριοθέτησης de jure των ΑΟΖ μας. Και όλες αυτές τις οριοθετήσεις να τις κάνουμε με τη μέση γραμμή για ν’ ακολουθήσουμε αυτές που έκανε η Κύπρος το 2003, το 2007 και το 2010 με την Αίγυπτο, μετά με τον Λίβανο και στη συνέχεια με το Ισραήλ. Με αυτόν τον τρόπο θα θωρακίσουμε την ΑΟΖ μας.