Μαθήτρια: Γιατί βλέπω το μονοπάτι του φωτός σαν να ήταν σκάλα;
Δάσκαλος: Γιατί δεν το βλέπεις ακόμα…
Μαθήτρια: Μόνο αν κάνω υπερβάσεις θα το δω;
Δάσκαλος: Θα το ζήσεις!
Μαθήτρια: Κι όταν είμαι χαρούμενη επειδή έκανα υπέρβαση, τι σημαίνει;
Δάσκαλος: Το μονοπάτι φώτισε το πρόσωπό σου.
Μαθήτρια: Αν το ακολουθούσα συνεχώς χωρίς να είμαι κάπου κάπου μακριά του, θα ήμουν φωτισμένη;
Δάσκαλος: Θα ήσουν φωτισμένη από όλες τις πλευρές.
Μαθήτρια: Δεν βλέπω τη σκιά μου…
Δάσκαλος: Ο λόγος είναι απλός…
Μαθήτρια: Και ποιος είναι;
Δάσκαλος: Είναι πάντα πίσω σου όταν με βλέπεις.
Μαθήτρια: Και γιατί δεν σας βλέπω πάντα;
Δάσκαλος: Διότι κλείνεις συχνά τα μάτια σου.
Μαθήτρια: Γιατί φοβάμαι;
Δάσκαλος: Λόγω αδικίας.
Μαθήτρια: Είμαι λοιπόν αθώα;
Δάσκαλος: Είσαι μα δυσκολεύεσαι να είσαι δίκαια.
Μαθήτρια: Μα γιατί;
Δάσκαλος: Λόγω της σκάλας σου…