Η Μεγάλη Βρετανία και η Σοβιετική Ένωση είχαν προετοιμάσει μια συμφωνία από την άνοιξη του 1943, αφού ο Winston Churchill με τον Anthony Eden συναντά στη Μόσχα τον Joseph Staline με τον Viatcheslav Molotov. Όμως η τελική συμφωνία θα γίνει τελικά στις 9 Οκτωβρίου 1944 ημέρα που θα την υπογράψουν. Σε αυτή τη συμφωνία καθορίστηκαν οι ζώνες επιρροής του καθενός στη Ρουμανία, την Ελλάδα, τη Γιουγκοσλαβία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία μάλιστα υπάρχει έγγραφο με τα ποσοστά που αναλογούν στον καθένα.

Πιο συγκεκριμένα για την Ελλάδα το Ηνωμένο Βασίλειο παίρνει 90% και η Σοβιετική Ένωση 10%. Αυτή η συμφωνία που δεν είναι γνωστή από τους κομμουνιστές στην Ελλάδα, θα οδηγήσει μάλιστα στη Συμφωνία της Διάσκεψης της Γιάλτας που θα εξασφαλίσει την απόλυτη βρετανική επιρροή. Άλλωστε θα ακολουθήσει η Συνθήκη της Βάρκιζας, αλλά και η οδηγία του Joseph Staline να γίνει αποδεκτή από όλους τους κομμουνιστές. Στη συνέχεια το κομμουνιστικό κόμμα διέγραψε τον Άρη Βελουχιώτη. Έτσι τελείωσε η πρώτη φάση. Αλλά μετά από ένα χρόνο ο ίδιος ο Joseph Staline ζητά στους κομμουνιστές ν’ αρχίσουν και πάλι τον αγώνα μέσα στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου. Αυτή η δεύτερη φάση θα τελειώσει το 1949 για πολλαπλούς λόγους = εφαρμογή από τη Σοβιετική Ένωση της Συμφωνίας στις 9 Οκτωβρίου 1944, χωρισμός με τον Τίτο, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Όσο για τα κομμουνιστικά κόμματα της Αλβανίας και της Βουλγαρίας σταμάτησαν να βοηθούν στρατιωτικά το κομμουνιστικό κόμμα ήδη το 1948.