Βαδίζαμε στην άκρη του πίνακα

λες και δεν τολμούσαμε να πλησιάσουμε

τον παλιό μύλο και το βρώμικο τοίχο.

Δεν ξέραμε ότι μας ζωγράφιζες

στο χοντρό καμβά του αδελφού σου

λες κι ήμασταν άνθρωποι.

Κι όμως η ψυχή σου μας άγγιξε

ξαφνικά υποφέραμε κι εμείς

λες κι ήμασταν φίλοι σου.

Στο κεχριμπάρι του κάμπου, το τιρκουάζ

λες και μιλούσε για σένα

μέσα στη μοναξιά, έσπασε την ομορφιά.